ในช่วงสุดท้ายนี้ขอให้เราเข้าไปสู่โลกอันน่าอัศจรรย์ของภาพผลึกเหล่านี้ที่ได้จากการทดลอง
ในการทดลองเหล่านี้น้ำได้แสดงความหมายของคำว่า "ปัญญา ", "จักรวาล" และ "รัก/กตัญญู" ในแต่ละภาษาคือ ญี่ปุ่น อังกฤษ และเยอรมัน น้ำที่ใช้ตั้งแต่เริ่มต้นของการทดลองเป็นน้ำที่ผ่านการกลั่นด้วยมาตรฐานเดียวกัน ผลคือผลึกได้ก่อเค้าโครงรูป ที่เหมือนกันออกมาแม้จะแตกต่างกันในภาษา
ภาพ D-1 ภาพ D-2 ภาพ D-3
ภาพ D-1 ภาพผลึกหลังจากอ่านคำว่า "ปัญญา" ในภาษาญี่ปุ่น
ภาพ D-2 ภาพผลึกหลังจากอ่านคำว่า "ปัญญา" ในภาษาอังกฤษ
ภาพ D-3 ภาพผลึกหลังจากอ่านคำว่า "ปัญญา" ในภาษาเยอรมัน
พวกมันดูค่อนข้างเหมือนกัน ช่องว่างตรงกลางนั้นเหมือนกัน
ภาพ D-4 ภาพ D-5 ภาพ D-6
ภาพ D-4 ภาพผลึกหลังจากอ่านคำว่า "จักรวาล" ในภาษาญี่ปุ่น
ภาพ D-5 ภาพผลึกหลังจากอ่านคำว่า "จักรวาล" ในภาษาอังกฤษ
ภาพ D-6 ภาพผลึกหลังจากอ่านคำว่า "จักรวาล" ในภาษากรีก
ภาพ D-7 ภาพ D-8 ภาพ D-9
ภาพ D-7 ภาพผลึกหลังจากอ่านคำว่า "รัก/ขอบคุณ" ในภาษาอังกฤษ
ภาพ D-8 ภาพผลึกหลังจากอ่านคำว่า "รัก/ขอบคุณ" ในภาษาญี่ปุ่น
ภาพ D-9 ภาพผลึกหลังจากอ่านคำว่า "รัก/ขอบคุณ" ในภาษาเยอรมัน
อาจารย์ หลี่ กล่าวใน จ้วน ฝ่า หลุน "ความคิดที่เกิดขึ้นจากสมองมนุษย์นั้นเป็นสสารชนิดหนึ่ง" ท่านชี้อย่างชัดเจนว่า " สื่อข้อมูลที่ส่งออกมาจากสมองมนุษย์ไม่ใช่การทำงานของสมองโดยตัวมันเอง( มันไม่ได้เกิดจากสมอง ) แต่เกิดจากจิตหลัก......ถ้าร่างกายมนุษย์ไม่มีจิตหลัก รวมทั้งสิ่งต่างๆ อาทิเช่น อารมณ์, บุคลิกภาพ และอุปนิสัยแล้ว มันก็เป็นเพียงก้อนเนื้อก้อนหนึ่ง หาใช่คนที่สมบูรณ์ ด้วยปัจเจกภาพ ดังนั้นแล้วสมองมนุษย์มีหน้าที่อะไร ตามที่เห็นมันในรูปของมิติกายภาพ สมองมนุษย์เป็นเพียงโรงงานแปรรูปโรงหนึ่งเท่านั้น สื่อข้อมูลที่แท้จริงถูกส่งออกมาจากจิตหลัก ซึ่งไม่ใช่ภาษา แต่เป็นสื่อข้อมูลของจักรวาล เป็นตัวแทนความหมายที่แน่นอนอย่างหนึ่ง เมื่อได้รับคำสั่งนั้นแล้ว สมองของเราก็จะจัดการแปรรูปสิ่งเหล่านี้ออกมาเป็นภาษาปัจจุบัน หรือรูปแบบการแสดงออกต่างๆ เช่น การทำท่าทาง, การมอง และการเคลื่อนไหวต่างๆ สมองมีผลเพียงแค่นี้ คำสั่งและความคิดที่แท้จริงมาจากจิตหลักของคน " ผลึกน้ำได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า แม้คำพูดที่เขียนด้วยภาษาที่ต่างกัน แต่สิ่งที่น้ำมองเห็นนั้นเป็นแก่นแท้ของคำนั้นๆ ซึ่งก็เป็นสิ่งมีชีวิตด้วย และสามารถสะท้อนความหมายของคำนั้นๆออกมาเป็นรูปร่างที่เหมือนกันได้อย่างเป็นธรรมชาติ
ดร. อีโมโตะ สรุปรายงานของเขาว่า " การตรวจสอบน้ำโดยการถ่ายภาพผลึกของมันเป็นวิธีการใหม่ ซึ่งมีที่มาจากมุมมองที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง จากวิธีการวิเคราะห์และประเมิน ตามแบบแผนทั่วไปของวิทยาศาสตร์ สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากการทดลองเหล่านี้คือ เราไม่รู้เรื่องอะไรจริง เกี่ยวกับน้ำเลย มีปัญหาและประเด็นอีกเป็นกองที่เกิดตามมา เรื่องแล้วเรื่องเล่า ดังนั้นเขาจึงตั้งคำถามว่า "น้ำมาจากจักรวาลใช่หรือไม่?" แล้วเขาก็ตอบตัวเองตรงๆว่า " ขอให้เราเริ่มจากปัญหาเกี่ยวกับน้ำที่ปรากฏอยู่บนโลกเราก่อน ว่าทำไมจึงมีน้ำอยู่ จุดกำเนิดของน้ำมักจะถูกห่อหุ้มอยู่ในความลี้ลับ ในขณะที่วงการอวกาศก้าวรุดหน้าไป มันก็ได้รับการยืนยันว่ามีน้ำอยู่บนดาวอังคาร เราจึงเริ่มเข้าใจว่าน้ำมิได้เป็นสิ่งที่มีอยู่เฉพาะบนโลกเท่านั้น แต่มันดำรงอยู่ทั่วจักรวาล " " ทุกคนทราบว่าชีวิตมิอาจเกิดขึ้นได้ โดยปราศจากน้ำ ถ้าจุดกำเนิดของชีวิตอย่างเช่นน้ำ มาจากจักรวาลแล้วล่ะก็ เราก็สามารถอนุมานได้ว่า ชีวิตมนุษย์ก็น่าจะมาจากนอกพิภพด้วย " ถ้าความเป็นจริงข้อนี้เป็นที่ยอมรับ ทฤษฎีวิวัฒนาการของ ชาร์ล ดาร์วิน, จุดกำเนิดของมนุษย์และทฤษฎีอื่นๆ เกี่ยวกับโลกและความเป็นมาของมนุษย์ ก็จะต้องถูกเปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิง จักรวาลนั้นยิ่งใหญ่เกินไปสำหรับมนุษย์ และแก่นแท้ของมันก็มิอาจจินตนาการได้ โดยการวิจัยลึกลงไปเกี่ยวกับเรื่องของน้ำและความเป็นจริงของสสาร เราก็อาจเข้าใจจักรวาลได้มากยิ่งขึ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น